Σε συνέχεια της οικονομικής κρίσης του 2009, ο τουρισμός προσέφερε στην παραπαίουσα ελληνική οικονομία μια μικρή ανάσα. Βέβαια, ο αριθμός των επισκεπτών στην Ελλάδα έχει υπερδιπλασιαστεί στη δεκαετία που ακολούθησε την κρίση. Όταν όμως οι υποδομές δεν μπορούν να υποστηρίξουν τον υπερπληθυσμό που προκαλείται από την ταχεία ανάπτυξη, ο τουρισμός μπορεί να εγείρει περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα.
Η Σαντορίνη είναι ένα από τα νησιά που βιώνει μια αυξανόμενη ένταση μεταξύ των άφθονων αλλά παροδικών τουριστών και των μόνιμων κατοίκων της.
Ο Dewi Glyn Jones αποτυπώνει με το φακό του συναθροίσεις από στατικά και ζωντανά αντικείμενα μέσα στους λευκούς χώρους της Σαντορίνης. Ξεφουσκωμένα φουσκωτά φλαμίνγκο, πεταμένες ψάθες παραλίας, εγκαταλειμμένες ξαπλώστρες, ένα κατάξερο ηλιοτρόπιο, πέντε καρέκλες και σκαμνιά σε διάσκεψη γύρω από ένα τραπέζι – «αντικείμενα» απελευθερωμένα από την ιδιοκτησία – γεμίζουν τις συνθέσεις του Jones.
Αντί για τις αναμενόμενες ιεραρχικές σχέσεις, οι μη άνθρωποι μοιράζονται το χώρο με τους ανθρώπους επί ίσοις όροις.
Ο φακός του Jones εφιστά την προσοχή του θεατή στις ευθείες γραμμές, τις καμπύλες, τα τρίγωνα και τους κύκλους που συνδέουν κάθε οντότητα μέσα σε αυτές τις συναθροίσεις. Μια εικόνα αποτελείται από στρώματα γεωμετρίας. Ο ορίζοντας χωρίζει την εικόνα σε δύο μπλε μισά. Ένα μικρό λιμάνι πλαισιώνεται από δύο λίθινες προβλήτες που κινούνται διαγώνια. Ένα σκούρο κόκκινο αυτοκίνητο, μια σκοτεινή κόκκινη μοτοσικλέτα και ο γερμένος λαιμός ενός λουόμενου σχηματίζουν ένα τρίγωνο. Αλλά αυτό το συγκρότημα δεν είναι σταθερό. Μια νέα συνιστώσα βρίσκεται στο τέλος της πιο απομακρυσμένης προβλήτας που κοιτάζει προς τη γραμμή του ορίζοντα. Η ένταξή του στη συναρμολόγηση μετατρέπει το τρίγωνο σε ένα τετράπλευρο.
Κάτι παραμένει κρυμμένο πίσω από την ηρεμία των εικόνων του Jones. Μια λεπτή μεμβράνη χωρίζει την παράλληλη πραγματικότητα της Σαντορίνης, αυτή που βιώνει ο επισκέπτης και αυτή που βιώνει ο κάτοικος. Το πίσω μέρος ενός ξύλινου μπλε σημείου κρέμεται στον μπλε αέρα. Ένα άσπρο φορτηγό μεταφοράς σταθμεύει σχεδόν στα φτερά του πλαισίου, μια ενιαία πίσω πόρτα ανοίγει ανοίγοντας αποκαλύπτοντας ελλιπείς πληροφορίες. Το καθαρό χρώμα και η μορφή, οι αποπροσωποποιημένοι άνθρωποι και οι ανθρωπόμορφο μη ανθρωπογενείς παράγοντες, αντιπροσωπεύουν επομένως τις παραμέτρους της ικανότητας του τουρίστα να αποκτήσει πρόσβαση σε μια αδιαπέραστη πραγματικότητα.
Dawn Worsley
Dewi Glyn Jones
Γεννήθηκε, εργάζεται και ζει στη Βόρεια Ουαλία. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Plymouth – School of Art and Design το 1997 και τιμήθηκε με το βραβείο ‘Greg O’Shea’ για την εξαιρετική του επίδοση στον τομέα του photographic design. Έλαβε επίσης το 2005 το βραβείο ‘Ifor Davies’ από το National Eisteddfod of Wales για τη δουλειά του στην έκθεση Eisteddfod Visual Arts Exhibition επιδεικνύοντας τη διαμάχη της Ουαλικής Γλώσσας και του Πολιτισμού της. Το έργο του έχει εκδοθεί και εκτεθεί πολλές φορές στην Ουαλία. Ο Dewi επισκέφθηκε τη Σαντορίνη για πρώτη φορά το 2014 με την οικογένειά του. Σαν καλλιτέχνης και φωτογράφος άρχισε να καταγράφει διάφορες στιγμές του νησιού από την πρώτη του επίσκεψη. Από τότε επέστρεφε κάθε χρόνο (Σεπτέμβριο και Οκτώβριο) για να συνεχίσει τη φωτογραφική του δουλειά η οποία έχει σαν αποτέλεσμα αυτήν εδώ την έκθεση. Το πρότζεκτ «Ένα άλλο νησί – Another Island» συνεχίζει να εξελίσσεται ως ιδέα παρ’ όλα αυτά ο Dewi Glyn Jone έχει ξεκινήσει επίσης ένα νέο πρότζεκτ το οποίο είναι άμεσα αντίθετο με την παρούσα του δουλειά με τον τίτλο “Όταν ο κόσμος εξαφανίζεται – When the World Disappears”. Αυτή η δουλειά θα επικεντρωθεί στη ζωή του νησιού μετά το κλείσιμο της βασικής τουριστικής σεζόν.